Jeśli już czegoś życzyć, to z rozmachem, nie zawsze tworząc lustrzane odbicia rzeczywistości pełnej braków i luk, zawiedzionych nadziei i różnych form upadku. Wiec już nie tylko sprawiedliwego końca niesprawiedliwych wojen w Ukrainie czy Palestynie, nie tylko granic Polski i Europy, na których nikt nie ginie, nie tylko rządów prawdziwe demokratycznych...

Mechanizm świata, oparty o kapitał i demokrację reprezentacyjną się popsuł. Podział dóbr i przywilejów, i idące za nim gigantyczne rozwarstwienie, ogromne rzesze ludzi żyjących na granicy ubóstwa i coraz śmielej pozbawiane w związku z tym praw i wolności sprawiają, że tradycyjne życzenia "dostatku i pomyślności" są równie utopijne, jak życzenia "zdrowia i szczęścia".

Demokracja zaś, aby być faktycznie uczestniczącą, nie może spełniać jedynie obowiązku elekcyjności, w którym sprzęgnięte są niczym w chochołowym tańcu nadzieja i strach, a coraz częściej także metalurgia słowa, przetapiająca znaczenia powszechnych wyrazów, czyniąc zwykłych ludzi kompletnie zdezorientowaną masą podejrzliwych głupców. Życzyć im "dobrego nowego" to czego właściwie?

Wobec tego życzymy sobie nowych idei, ewolucyjnych i rewolucyjnych, słowem — nowych wiatrów, prądów, przeciągów, które przewietrzyłyby ten nieznośny zaduch.